Ysabele...

Tsjongejonge, vandaag was weer zo’n bijzondere dag. Maar er was al een paar dagen niks gebeurd, dus eigenlijk mocht het wel weer eens. Ik was dus al een paar dagen op zoek naar het kasteel van koning Assentijn om Ysabele voor Amoraen te halen. Ik was even bang dat ik het niet zou halen omdat de benzine van mijn Vespa Gringolet bijna opraakte, maar net op dat moment zag ik het kasteel. Dit was echter niet zomaar een kasteel, hij was namelijk zwaarbewaakt met wel twaalf kogelvrije muren, op elke hoek van het kasteel een veiligheidscamera en nog ik-weet-niet-hoeveel alarmsystemen. Gelukkig kon ik dankzij mijn magische zwaard toch het kasteel binnendringen. Het ging alleen niet helemaal goed. Ik was namelijk niet helemaal welkom, bleek wel toen ik binnenkwam, want toen ging koning Assentijn een gevecht met mij aan. Het ging opzich best goed, maar op een begeven moment sloeg die koning Assentijn zijn zwaard uit mijn handen waardoor ik makkelijk werd overmeesterd. Vervolgens werd ik naar Ysabele gebracht, en tsjongejonge, wat was ze knap! Amoraen had al wel verhalen verteld over hoe knap ze was, dat ze zelfs knapper was dan Doutzen Kroes. En ik kan hem geen ongelijk geven, want ze was inderdaad knap! Maar tot mijn grote teleurstelling kon ik haar maar even zien, omdat ik bijna meteen naar een donkere kerker werd gebracht en daar werd opgesloten. Maar in de kerker bad ik tot God dat als ik zou sterven door koning Assentijn, ik in ieder geval haar nog wel een keer had willen zien. Cliché, ik weet het. Maar ik weet dat ieder van jullie hetzelfde had gedaan, jongens!
Ik heb niet lang alleen in deze donkere kerker gezeten, want na een tijdje kwam, Ysabele (!) de kerker binnen lopen. Ze vertelde me dat ze mij zou helpen te ontsnappen aan koning Assentijn en nam me meteen mee naar een andere kamer, wat haar schuilplaats was. Hier hadden we het samen heel gezellig… Maar diezelfde dag nog (wat was er veel gebeurd op deze dag, zeg…) kwam koning Assentijn de kamer binnenstormen en werd ik alsnog in de donkere kerker opgesloten. Nu gelukkig niet alleen, maar het was alsnog klote. Hoe de koning ons heeft gevonden weten we nog steeds niet, want Ysabele vertelde dat niemand van haar schuilplaats wist. Maar eenmaal in die kerker konden we niks doen. Ik probeerde nog met mijn iPhone iemand te bellen of whatsappen, maar in de kerker was geen bereik, dus dat kon ook niet… Uiteindelijk gingen we maar gewoon slapen omdat ik zo moe was van deze lange, bijzondere dag. Toen ik eindelijk in slaap was gevallen, want niet zo makkelijk ging aangezien we zonder matras of iets dergelijks op de harde vloer sliepen, werd ik gewekt. De Geest van de Rode Ridder kwam ons bevrijden!! Mijn blijdschap kon op dat moment niet op en Ysabele en ik sprongen een gat in de lucht. Toen we het kasteel waren ontvlucht ging ik vol vreugde op zoek naar mijn Vespa. Ik dacht alleen dat ik niks meer aan mn Vespa zou hebben, omdat de tank bijna leeg was, maar gek genoeg was deze weer helemaal vol. Misschien was dit ook wel het werk van de Rode Ridder…